ارتباط سلامت معنوی و پیشرفت تحصیلی دانشجویان پزشکی دانشگاه علوم پزشکی قم

زمینه و هدف: سلامت معنوی افراد جامعه، به خصوص اقشار مؤثر و سازنده آن، لازمه پویایی، بالندگی و اعتلای آن جامعه است. بنابر این، با توجه به نقش برجسته و منحصر به فرد دانشجویان به عنوان مدیران و سازندگان آینده هر جامعه، تأمین سلامت معنوی آنها و نیز شناسایی و حذف عوامل منفی مؤثر بر سلامت معنوی در این قشر ضروری است. این مطالعه با هدف تعیین ارتباط بین سلامت معنوی و پیشرفت تحصیلی دانشجویان پزشکی دانشگاه علوم پزشکی قم در سال 1390 صورت گرفت. روش بررسی: این مطالعه به روش توصیفی - تحلیلی روی تمامی دانشجویان شاغل به تحصیل در رشته پزشکی دانشگاه علوم پزشکی قم به صورت سرشماری (غیر از ترم اول تحصیلی) انجام شد. ابزار مورد استفاده، پرسشنامه مشخصات فردی و میانگین معدل تحصیلی و سلامت معنوی(spirituality well-being scale)  swbs بود. داده ها با استفاده از آمار توصیفی و استنباطی آنالیز واریانس و تی تست در سطح معنی داری 05/0>p تجزیه و تحلیل شدند. یافته ها: در این بررسی 44/50% از نمونه های مورد پژوهش دارای سلامت معنوی مطلوب و 55/49% نامطلوب بودند. همچنین نمره سلامت معنوی با تأهل ارتباط معنی داری داشت (05/0>p)، ولی با سن، جنس، تحصیلات پدر و مادر، بومی بودن ارتباط معنی داری نداشت (05/0<p). یافته ها مبین آن بود که بین سلامت معنوی و میانگین معدل تحصیلی، ارتباط آماری معنی داری وجود دارد (02/0=p). نتیجه گیری: طبق نتایج این مطالعه، اکثریت نمونه های مورد پژوهش از سطح سلامت معنوی مطلوبی برخوردار بودند. لذا می توان گفت که احتمالاً سلامت معنوی از راه ایجاد انگیزه، منجر به پیشرفت تحصیلی می شود. بنابراین، پیشنهاد می شود جهت بهبود عملکرد تحصیلی دانشجویان در جهت ارتقای سلامت معنوی آنان برنامه ریزی شود.